Vooral Bruno en Werner Jannis weten zich in de kijker te varen met een 5de plaats op het wereldkampioenschap K2 in Kopenhagen (1990) en vooral met een schitterende 2de plaats in hetzelfde nummer op het WK in Brisbane (Australië) in 1992, meteen de vijfde medaille voor de N.W.C. op een wereld- of Open Europees kampioenschap. Erik Verduyckt maakte met zijn 9de plaats in K1 het feest compleet.
Ook in 1992 selecteerde Bart Stalmans zich voor de Olympische Spelen van Barcelona zodat de N.W.C. sinds 1972 voor de vijfde maal present is op dit grootse sportfeest, enkel in Seoel in 1988 was ze er niet bij; verder was Neerpelt sinds 1969 vertegenwoordigd op elk wereldkampioenschap en dit zowel bij de junioren als de senioren en zowel in de lijn- als de marathondiscipline.
In 1992 werd ook gerouwd op het heengaan van medestichter-voorzitter Harry Broekx. Gedurende 47 jaar was hij de stuwende kracht die “zijn” club mede dankzij de inzet van zovele medewerkers tot een der beste West-Europese kanoverenigingen maakte maar die ook de N.W.C. door moeilijker jaren loodste.
Reeds voor het overlijden van de voorzitter zijn de plannen klaar voor de bouw van een derde loods. De werken zelf worden eind september ’92 aangevat en in het voorjaar van ’93 afgesloten. In de herfst van hetzelfde jaar wordt begonnen met de vernieuwing van de oudste loods, zodat ook de kantine en het powerlokaal ingericht zijn om niet alleen het 50-jarig bestaan van de N.W.C. in 1995 op een waardige wijze te kunnen vieren, maar ook en vooral om in de toekomst te kunnen voldoen aan de steeds hogere eisen die aan de topsporters gesteld worden.